با سلام
در آذربایجان سوغاتی است خوردنی که این شیرینی با نام نوقا که بعضا ریس گفته می شود معروف شده است در تبریز این شیرینی جایگاه ویژه ای دارد . در اصفهان نیز شیرینی معروفی وجود دارد که از لحاظ شکل و رنگ و ساخت بسیار شبیه به نوقای تبریز می باشد و اکثرا مثل نوقای تبریز مغزدار هستند و از گردو و پسته و مغز بادام برای متنوع و خوشمزه کردنشان استفاده می شود . بر اساس تحقیق کوچکی که بنده انجام دادم این دو شیرینی ذاتا یکی است و در تبریز به نام نوقا و در اصفهان با نام گز شناخته می شود . حال چگونه این شیرینی مشترک بین این دوشهر با فاصله مکانی زیادی به وجود آمده اساس مسئله ای است که قصد دارم کوتاه به آن بپردازم . از جمله اقوامی که در دو شهر اصفهان و تبریز زندگی می کنند و از معماران و سازندگان سنگ بنای این شهر ها می باشند می توان ارامنه مسیحی را نام برد که جمعیت قابل توجهی را هم در اصفهان و هم در تبریز دارا می باشند . و جالب اینجاست که صاحب یکی از قنادی معروف و قدیمی تبریز شخصی نیست جز یک ارمنی که نیازی به بیان اسم ایشان در این جا نمی دانم و فکر می کنم کلیت قضیه برای همگان روشنتر شد . البته این مسئله در دیدارم با استاد تقویت شد و با یک بررسی کوتاه این مسئله برایم روشنتر شد زمانی که استاد گز تبریز را تعارف کردند .
بر اساس تحقیقاتی که بنده انجام داده ام تقریبا تمامی عطاری ها و به قول صحیح تر «طبیب علفی های» تبریز و اکثر شهرهایی که برای گردش به آنجا ها سفر کرده ام از سادات هستند و این شک بر انگیز است که چگونه این حرفه فقط در بین سادات رواج یافته و دیگر مردم نتوانسته اند به آن وارد شوند . چون نفوذ بسیار زیادی از طرف آنوسی ها در جوامع پزشکی وجود دارد و در ذهن عوام و به اصطلاح پزشکی سنتی ، بسیار جایگاه مهمی دارد .
در ضمن استاد خواهشا مطلب جدید را کمی زودتر نصب کنید تا شاید کامنت های بی نام و تولید کننده اغتشاش آنوسی ها کمی فروکش کند .
با تشکر