برای کسانی که علم دار تاریخ 2500 ساله آریایی شده اند ، واقعا باید از ته دل گریست!
از همه بیچاره تر آن کسانی هستند که چنین مزخرفاتی را باور می کنند ؛
«هم روس ها و هم ترکان لجوج عثمانی، بخت خود را آزموده بودند و تنها چیزی را که از خدا می خواستند و در عرصه ی زمینی نیز به جد، بدان می پرداختند، اشتغالات درونی کشور برای نادر شاه بود تا ارتش کارآمد و ترساننده ی چهار صد و سی هزار نفری خود را با پنج هزار توپ و آن همه مهمات به راه نیندازد و حالی که می رفت و می توانست که هر دو امپراتوری را با خطرات جدی انقراض روبه رو کند، از لاک خویش بیرون نخزد و ارکان متزلزل حیات سیاسی شان را به خطر نیندازد».
این چرند گویی و هر دم بیلی سخن گفتن به قول آقای پوپیرار بال مگسی ارزش ندارد.
اگر کسی نگران وضع مردم و تاریخ مملکت است باید با چنین یاوه پردازانی مقابله کند.
ارتش نادر چهارصد و سی هزار جمعیت داشته؟!!!
به گمان من اگر این نویسنده ی بی سواد ارقام را هزار برابر هم می گفت ، یعنی شمار ارتشی ها را چهارصد و سی میلیون نفر عنوان می کرد ؛ باز عده ای بودند _ عده ای که چه عرض کنم!، اکثر قریب به اتفاق آریایی پروران !!_که این مهملات را باور می کردند!
واقعا عقل هم چیزی خیلی خیلی خوبی است!!!