محمد رضا
پنجشنبه 8 دی 1390 ساعت 3:33 PM
سلام به استاد در تمام دوران ها. می خواستم درخواست کنم حتی اگر چند سطر هم باشد باز هم مطلبی در باب مسائل امروزین سرمایه داری بفرمایید. ممنون می شوم
پاسخ:
آقای محمد رضا. گمانم بر این است که یادداشت پیشین با عنوانان هوا خوری ۷ ، بیش از آن موثر و قانع کننده بود که به تطویل بیش تر نیازمند باشد. تقریبا ۲۰ سال پیش رساله نسبتا مفصلی در ۵۰ برگ آ ۴ در موضوع سرمایه داری و امپریالیسم تدارک دیدم که به سببی مشغول ویراستاری و چاپ دوباره آنم. بدنیست به چند سطر پایانی آن توجه کنید.
«البته هیچ کس تاکنون، چنان که پروفسور ولفگانگ ج. مومسن در اثر مختصر و کم نظیرش «تئوری های امپریالیسم» خلاصه کرده، نتوانسته است به وجه قانع کننده ای علت و آرمان اصلی این هجوم امپریالیستی به بخش عقب مانده جهان را بیان کند. حتی نخستین تئوریسین های لیبرال معتقد بودند که «توسعه تمدن، بازرگانی و صنعت در سراسر کره زمین، حتی با دخالت امپریالیست ها، یک فعالیت اجتماعی موجه و مترقی است». دو سخن در پایان این رساله باقی می ماند.
نخست شکست اتحاد شوروی پیروزی مارکس است که می گفت: انقلاب سوسیالیستی در یک کشور واحد به ویزه در یک کشور عقب مانده ممکن نیست. اولترا امپریالیسم اخرین حد گسترش سرمایه داری و در عین حال به معنای پایان توان آن است. به گمان من سوسیالیسم واقعی از این پس و درست از میان تعارضات و کاستی های اولترا امپریالیسم رخ خواهد نمود که ممکن است هیچ شباحتی با سوسیالیسم ستیزه جو و دین انکار نوع شوروی نداشته باشد ولی در معنا چیزی جز همان آرزوهای اجتماعی نخواهد بود. سوسیالیسم نه تنها باطل که حتی معیوب نیز نشده است.
ظهور پیش هنگام سوسیالیسم که محصول غلبه عمل گرایان سوسیالیست بر فیلسوفان و نظریه پردازان در کودتای بین الملل دوم بود، حاصلی جز وارد آوردن فشار بر سرمایه داری برای سزارین دوران رشد نهایی نداشت. گسترش فرهنگ سرمایه داری یعنی گسترش دانش و دموکراسی و حد اکثر استفاده معقول از امکانات زمینی برای حیات تمامی عناصر ذی مدخل و این بار از طریقی مسالمت آمیز راه پذیرش سوسیالیسم ، یعنی حد اکثر همکاری ملی و بین المللی بین دولت و مردم و دولت های دیگر را فراهم خواهد ساخت.
جمعه 9 دی 1390 ساعت 02:37 ق.ظ