با سلام خدمت استاد گرامی و دوستان
پیش از این در مراتب دیگری خاطر نشان کرده بودم که حفظ انسجام و اتحاد درونی مان، برایمان اهمیت حیاتی دارد. در همان زمان، آیه ی ۲۹ فتح را نقل کردم تا مگر بدان وسیله، دوستانی را که میانشان اصطکاک ایجاد شده بود سازش دوباره دهم:
«محمد رسول الله، و الذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم...»
و نیز تأکید کردم که دوستان غیظ و خشم خود را عوض ریختن بر سر یکدیگر، بر روی دشمنان قسم خورده مان خالی کنند، که آنجا بیشتر لازم می شود!
اکنون و با کمال تأسف شاهدیم که بار دیگر، موضوعاتی وحدت و انسجام ما را به چالش کشیده اند. بدیهی است که در برابر از هم پاشیدگی داخلی بسی آسیب پذیرتر از فشارهای خارجی هستیم. پس استاد گرامی و دوستان عزیز، ساخته های تدریجی و چندین ساله ی خود را در چشم بر هم زدنی تخریب نکنیم.
من در اینجا در مقامی نیستم که راجع به درستکاری و یا تقصیر این یا آن فرد قضاوتی کنم؛ اما هر چه باشد، لااقل به عنوان یک مسلمان این حق را دارم که تمام افراد درگیر در این ماجرای به غایت تلخ را به آیه ای درخشان از قرآن قویم دعوت نمایم:
«و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا».
بر پیام متعالی این آیه تمرکز کنیم و روابط آسیب دیده ی میان خود را ترمیم کنیم.
و تواصوا بالحق و تواصوا بالمرحمة