استاد عزیز سوالم اینجاست که چرا در کتاب ۲ ساسانیان که بحث در باره فرایند زبانهای ایرانی هست بیشتر شاهد گیجی و منگی افرادی داخلی هستیم و جای نقد شما بر سر افراد و گردانندگان اصلی این بازی ها و رو کردن دستشان خالی بود . مخصوصا در باب آرامیان
منابعی چون
Briant 1996, Cameron 1948: 30- 31 ;
Dandamayev 1976: 24- 42; Greenfield& Porten 1982; Hinz 1971: 264 ; Kuhrt 1996: 393- 401; Posner 1972: 119; Röllig 2000: 1977