سلام
ولی استاد خداوند در آیه ۲۱۹ خمر را (اثم کبیر) و گناه بزرگ اعلام کرده و طبق آیه ۳۳ اعراف (اثم) حرام است :
قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالإِثْمَ وَالْبَغْیَ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَأَن تُشْرِکُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَن تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ .
نمی دانم منظورتان از اینکه در قرآن شرب خمر حرام نیست چیست چون طبق استدلال من از قرآن حرام است . حال باید دید خود واژه حرام به چه معنیست؟ پاسخ:
آقای توحید. حکم گناه و گناه کبیره و حکم اقدام به فواحش، با حکم حرام در قرآن متفاوت است. مثلا حکم ربا شدیدتر از گناه و گناه کبیره است، چنان که قرآن متین آن را برابر جنگ با خدا و پیامبر می داند، آیه ۲۱۹ بقره ضمن این که شرب خمر و قمار را دارای منافعی برای مردم ذکر می کند ولی گناه آن ها را بیش از منافع شان می شمرد. بی تردید شراب خواری در زمره گناهان کبیره و از جمله فواحش است ولی بر آن ها حکم مستقیم حرام، چنان که مثلا در اکل گوشت خوک و مردار آمده، در قرآن مبارک جاری نشده است.