اگر زکریای رازی و ابن سینا قلابی هستند پس با ترجمه آثارشان به زبانهای اروپایی چه کنیم؟
کتاب آبله و سرخک (نوشته رازی) ابتدا به لاتین و سپس به زبانهای دیگر اروپایی ترجمه و از سال 1498 تا1866 یعنی 4 قرن ، چهل بار به زبانهای گوناگون ترجمه و چاپ گردید.
الحاوی الکبیر در سال 1279 میلادی به لاتین ترجمه شد و تنها در سال 1542 پنج بار چاپ گردید و یکی از 9 کتابی بود که کتابخانه دانشکده طب پاریس را در 1394 میلادی تشکیل میداد.
کتابهای بوعلی سینا به مدت شش قرن اصل و مبنای طب شناخته گردید و مخصوصاً در فرانسه و ایتالیا فقط کتابهای او جزء کتب درسی در طب مقرر شده بود و در فرانسه 50 سال بیشتر نیست که از برنامه های درسی خارج شده است.
(تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی ص 185 و 186و189)