با سلام خدمت استاد و سایر دوستان
اما استاد (در ارتباط با بحث مطرح شده از سوی آقای آلپر تبریزلی) خداوند در قرآن "مشرکین" را نجس معرفی می کند، نه "اهل کتاب پیشین" را :
یَا اَیُّهَا الَّذٖینَ اٰمَنُوا اِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَسٌ فَلَا یَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هٰـذَا وَاِنْ خِفْتُمْ عَیْلَةً فَسَوْفَ یُغْنٖیکُمُ اللّٰهُ مِنْ فَضْلِهٖ اِنْ شَاءَ اِنَّ اللّٰهَ عَلٖیمٌ حَکٖیمٌ
(توبه، 28)
اهل کتاب پیشین البته "مصداق" مشرکین و در نتیجه "نجس" اند، اما بی مجامله واضح است که هر "شرک ورزنده"ای ـ چه فردی به دنیا آمده و رشد و تربیت یافته در در خانواده و جامعه ای مسیحی و یا یهودی باشد و چه شخصی تربیت یافته در محیطی اسلامی و در میان مسلمانان ـ "نجس" است.
پاسخ:
آقای اوجال. مصداق و جایگاه شرک و مشرک، در آیات ۲۹ تا ۳۱ سوره توبه ذکر شده و البته از کفر که نفی مطلق قدرت و ذات الهی است نمی توان به شرک تغییر موضع داد.