وجود حروف مقطعه در قرآن، که مسلماً ثبت و نحوه قرائت آنها بعد از نزول قرآن انجام نگرفته، نشان می دهد که حروف الفبای عرب در زمان نزول قرآن دارای نام هایی مشخص و برابر با نام های کنونی بوده است. همین نکته بدون نیاز به رجوع به هیچ کتیبه عرب زبانی با اطمینان کافی وجود کتابت و حد معینی از بلوغ آن را در میان اعراب پیش از نزول قرآن نشان می دهد.
با احترام
مهدی پاسخ:
آقای مهدی - مهدی. خط عرب تا زمان فراهم آمدن ابزار مطمئن نگارش، یعنی قلم نی، تنها کاربرد محلی و در روابط اجتماعی چون داد و ستد و نامه نگاری خصوصی و ابراز تعهد و تصفیه حساب و از این نوع، کاربرد داشته است، نه تولید کتاب. از این است که تاکنون پاره ای از یک کتاب با خط خام عرب نیافته ایم.