آقای پورپیرار داستان از این قرار بود:داستان استر در تورات => کشتار و قتل عام مردم منطقه=>توقف رشد تمدن=>ظهور اسلام=> احیاء هویت و تمدن
اجیر هخامنشی ها توسط یهودی ها => اظهار هخامنشی ها در منطقه=> منکوب و به صلابه کشیدن مقاومین در مقابل هخامنشی ها (توسط کورش و داریوش)=>ظهور ملکه استر یهودی در دربار هخامنشی=>داستان استر در تورات => و ...
اگر هخامنشی ها جعل هستند ( جمله شما در این پست: "که سرانجام بتوان مدعی شد که هیچ مرکز و ماجرایی قادر به اثبات تاریخی سلسله هخامنشی نیست") و اگر داستان استر هم جعل است (جمله شما در این پست: "تکیه بر داده های امروزین تورات، که تحریر جدید است، در هیچ باب و صورتی ارزش استنادی ندارد" ) و ("بعدها، به خواست خدا و با ارائه تک نگاری های اختصاصی در باب مطالب کتاب استر تورات، انتقال آن قتل عام به داستان کنونی در باب استر و مردخای و خشایار و دیگران را برملا خواهم کرد"). سوال مطروحه این است با حذف هخامنشیان و جعلی بودن تمامی تورات پس اصل مساله زیر سوال است یعنی در غیبت هخامنشی ها و جعل و دروغ بودن تورات ،دیگر چیزی از داستان استر نمی ماند.و با شیوه استدلال شما هیچ برای اثبات آن نداریم.
البته منتظر پست بعدی هستم ولی امیدوارم جواب به قطره چکان ربطی نداشته باشد.
و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر.
پاسخ:
آقای فتح. داستانی در کار نیست. اشکال شما این است که در مبانی گیر کرده اید. عرضه مدخل های نو برای تعجب کردن نیست، ابتدا باید با دلایل آن درگیر شوید و امکان و عدم امکان مطلب را بسنجید. در تکنیک نظریه پردازی توجه به اشکالات دیده نشده حرف اول را می زند. مثلا آیا این همه مطلب و تصویر در باب نوکنده بودن کتیبه ها در تخت جمشید و نقش رستم و بیستون در تصورات پیشین شما تغییری هم ایجاد کرده است؟ البته می توان مثلا مستند تختگاه هیچ کس را دید و باز هم نیمه تمام بودن ابنیه صفه را نپذیرفت. آب هم از آب تکان نخواهد خورد و موجد تغییر در ارزش مدخل نخواهد شد.