pooya
چهارشنبه 2 اسفند 1391 ساعت 02:09 AM
فیلم را دیدم و گریستم... مقالات را خواندم و در فکر فرو رفتم... چیزی برای گفتن ندارم. اکنون تنها سکوت کرده ام... شاید این سکوت قرنها به طول بینجامد... شاید دوازده قرن... خداوندا یعنی تمام خاطرات من از کتابها... اسطوره ها که در ذهن می ساختم... گذشته ای که بر آن مغرور می گشتم... تصویر آن دلاوران خیالی که همچون رستم شاهنامه بیرون می آمدند از دل تاریخ و با یونان و روم و... مغول و... می جنگیدند، همه و همه در حد همان خیالها بود! ...در فکرم شاید نامم را تغییر دهم... آسنه خوبست؟ یا شاید اوژه! نمی دانم خدایا...
پاسخ:
عزا نگیر. تبلیغ کن و همان فیلمی را که موجب دگرگونی ات شد به دیگران هم برسان و دیدن آن را توصیه کن. موفق باشید.
پنجشنبه 3 اسفند 1391 ساعت 12:04 ق.ظ