ستارگان دروغ و خیانت

جمع آوری آراء ، نظرات ، مقالات و یادداشتهای پراکنده ناریا (آقای ناصر پورپیرار)

ستارگان دروغ و خیانت

جمع آوری آراء ، نظرات ، مقالات و یادداشتهای پراکنده ناریا (آقای ناصر پورپیرار)

تابش و کنوکسیون،مکانیسمهای thermal sensation,thermal comfort بدن

موومان

چهارشنبه 20 دی 1391 ساعت 11:59 PM

استاد پورپیرار و دوستان بنیان اندیش

در پاسخ به سوال استاد راجع به درجه حرارت بدن، من پاسخ خلاصه ی زیر را (مورخه شنبه ۱۶ دی) در کامنتهای یادداشت هواخوری ۱۷ گذاشتم:
«بطور خلاصه، بدن انسان در اثر فعل و انفعالات شیمیایی درونی، بطور مداوم تقریبا به اندازه ی یک لامپ ۱۰۰ واتی حرارت تولید میکند که باید بصورت مستمر این حرارت اضافی را دفع کند. برای دفع این حرارت در حالت ایده آل و کاملا مطبوع، بایستی دمای محیط حدود ۱۰ درجه پایینتر از دمای بدن انسان باشد. چون دمای بدن ۳۷ درجه است، پس دمای ایده آل محیطی حدود ۲۷ درجه خواهد بود. در نتیجه، هنگامی که دمای محیط از ۲۷ درجه بالاتر رود و به حدود ۳۰ درجه برسد، شخص اندکی احساس گرما خواهد کرد، البته نه تا آن حد که فورا سراغ کولر برود!!»

اکنون از تمام کسانی که به این بحث علاقه دارند دعوت میکنم تا با کلیدواژه های “thermal sensation” و یا “thermal comfort” به جستجو در اینترنت بپردازند تا به حجم تحقیقات انجام شده در این حوزه در انواع دپارتمانهای مهندسی و پزشکی در جهان پی ببرند. مقالات بسیار زیادی را خواهید یافت. من شخصا مقاله ی مرجع (Review Article) بسیار جالبی را یافته ام که در سال ۲۰۰۶ توسط دو جهود عالیقدر (!) در دانشکده ی پزشکی دانشگاه تل آویو نوشته شده است و اصول بنیادین انتقال حرارت از بدن به همراه فرمول و جداول مربوطه، و ارتباط آن با احساس راحتی حرارتی و همچنین استرس گرمایی در انسان را به طور دقیق توضیح داده است. ترجمه ی عنوان مقاله چنین است: «راحتی حرارتی و اندیسهای استرس گرمایی». از لینک زیر میتوانید آن را دانلود کنید:
http://www.jicosh.gr.jp/en/indu_hel/pdf/indhealth_44_3_388.pdf

حالا از شما دعوت میکنم تا توضیحات اجمالی اینجانب را، با گزیده هایی از این مقاله مقایسه نموده و قضاوت فرمایید:
- ص ۱، زیر عنوان «موازنه ی گرمایی و تبادل گرمایی»:
یک نیازمندی اساسی برای کارکرد نرمال و مستمر بدن انسان، آن است که دمای عمقی بدن [دقت شود: میگوید دمای عمقی، نه دمای سطحی] در محدوده ی بسیار باریک ±1 °C حول دمای قابل قبول تنه ی مرکزی بدن در حال استراحت یعنی 37 °C نگه داشته شود. برای این منظور، تعادل دمایی بدن نیازمند تبادل مداوم گرما بین بدن و محیط است. آهنگ [یعنی مقدار در واحد زمان] و مقدار گرمای مبادله شده توسط قوانین بنیادین ترمودینامیک تعیین میشود. بطور کلی، مقدار گرمایی که باید تبادل شود تابعی است از: الف) کل گرمای متابولیکی تولید شده، که برای یک مرد جوان 70 کیلویی در محدوده ای از 80 وات در حالت استراحت [مقایسه شود با عددی که اینجانب داده ام- موومان]، تا حدود 500 وات در حالت کار نسبتا سنگین صنعتی (و تا 1400 وات برای یک ورزشکار استقامتی حرفه ای) تغییر میکند؛ ب) گرمایی که از محیط دریافت میکند (تقریبا 17.5 وات به ازای افزایش یک درجه ی سانتیگراد دمای محیط، زیر یا بالای 36 °C). مقدار حرارتی که میتواند مبادله شود تابعی است از مقدار تبخیر عرق (تقریبا 18.6 وات به ازای هر میلیمتر جیوه تغییر در فشار بخار محیط، زیر 42 میلیمتر جیوه (با فرض دمای متوسط پوست بدن برابر با 36 °C)). به این ترتیب، معادله ی موازنه ی حرارتی به این صورت خواهد بود: [معادله ی (۱)].

- ص ۲، زیر عنوان «راحتی حرارتی»:
راحتی حرارتی (thermal comfort) به این صورت تعریف میشود: «آن شرایط ذهنی که بیانگر رضایت از شرایط دمایی محیط باشد» [ر ک به مراجع ۱۱ و ۱۲ در همان مقاله]. بر اساس این تعریف، راحتی یک احساس سوبژکتیو است. بر طبق تعریف ASHRAE [جامعه ی مهندسان گرمایشی، سرمایشی و هوای مطبوع آمریکا]، محدوده ی راحتی حرارتی، گستره ای از شرایط است که 80% افراد نشسته یا با فعالیت اندک، دمای محیط را قابل قبول احساس کنند. بر حسب شرایط آب و هوایی، دمای قابل قبول محیط جهت احساس راحتی در تابستان اندکی بالاتر از زمستان خواهد بود که به ترتیب برابرند با 23--27 °C و نیز 20--25 °C. [این اعداد را با درجه ای که اینجانب داده ام مقایسه کنید- موومان]
فنگر (۱۹۷۰) سه پارامتر را برای اینکه شخص در حالت راحتی حرارتی باشد تعریف کرد: الف) بدن در موازنه ی حرارتی باشد؛ ب) نرخ تعرق [میزان خروج عرق در واحد زمان] در محدوده ی قابل قبول باشد؛ و پ) متوسط دمای پوست در محدوده ی احساس راحتی باشد [ر ک به مرجع ۹ در همان مقاله]. این نیازمندی ها برای تعیین راحتی حرارتی را میتوان بصورت کمیت های سنجش پذیری به این صورت بیان کرد: دمای تنه ی مرکزی بدن در محدوده ی بسیار باریک 36.5--37.5 °C، دمای پوست برابر با 30 °C در دستها و پاها و برابر با 34--35 °C در سر و انتهای پایینی تنه ی مرکزی، و بدن عاری از تعرق باشد. هرگونه انحرافی از این شرایط باعث احساس عدم راحتی خواهد شد. با مراجعه به معادله ی (۱)، راحتی حرارتی هنگامی حاصل خواهد شد که آهنگ تخلیه ی حرارتی از بدن توسط مکانیزمهای تابش (radiation) و کنوکسیون (convection)، که مجموعا تشکیل آهنگ قلبی-عروقی (cardiovascular tone) را میدهند، برابر با آهنگ تولید حرارت متابولیکی باشد و در نتیجه، تجمع حرارتی برابر با صفر گردد.

با تشکر

پاسخ:
این جا بررسی کلیت زیست طبیعی انسان در مقایسه با سایر جانوران در جریان است، نه مرور یک سری فرمایشات بی پایه یهودیان. در وضع کنونی اگر حرارت بدن انسان به ۳۵/۵ نزول کند مرگ می رسد و اگر به ۳۸ برسد تب و در ۴۳ درجه می میریم. بقیه هم چیدن سغری و کبری است . پاسخی برای سئوال نیست. قانون طبیعی یک جسم سالم انسانی چنین است: هرکجا چریان خون برقرار است، حرارت ۳۷ درجه نیز حاکم است . اگر پوستی را برداشتید و خونی جاری نشد پس آن پوست مرده بوده است و چون پروسه نوشونده پوست در انسان دائمی است پزشکی قلابی و دانشگاهی امروزین غالبا توجه ندارد که در اندازه گیری حرارت پوست به سراغ ارگانیسم های نیم مرده رفته است! همان که دلاکان قدیم در حمام ها با کشیدن کیسه به اسانی از پوست جدا می کردند.

پنج‌شنبه 21 دی 1391 ساعت 03:15 ب.ظ