استاد من تو یه شهرستان کوچک زندگی میکنم در یک منطقه کوهستانی.شهر من در دامنه کوه ساخته شده .بنابراین غیر از تنها خیابان اصلیش تمام کوچه ها و خیابان هایش شیب تند دارد.
در واقع وقتی از کوچه یا خیابونی عبور میکنی در اصل داری کوهنوردی می کنی . به طوری که این پیاده روی ها تلفات جانی هم داشته . یعنی کسانی بودند که هنگام پیاده روی کنار خیابان یا کوچه دچار سکته قلبی شده و همانجا فوت کرده اند.
27 سال پیش وقتی دانشگاه آزادی در دامنه یکی از این بیشمار کوهی که در شهر ماست ساختند ساختمان خوابگاه دخترانش را در بالای قله یکی از این کوه ها بنا کردند و البته فاصله ساختمان کلاس ها با ساختمان خوابگاه زیاد نیست ولی برای این مسیر تاکسی گذاشته اند.چون اگر پیاده اون سربالایی را طی کنی حتما از هوش میروی .
از روی نشانه های بسیاری می توانم به یقین بگویم که مهاجرین اولیه این شهر همه یهودی بوده اند .
و من هر روز صبح موقع طی کردن این همه سربالایی مسیر خانه تا محل کار کلی در دلم به این یهودی ها فحش میدهم .
اما برایم جای سوال دارد که یهودی ها چرا همچین محلی را برای زندگی انتخاب کردند .
ملاک های آنها برای انتخاب محل زندگی برای مهاجرین اولیه به این سرزمین ایران نام چه بوده.شاید جواب این سوال را فقط از خاخام باید گرفت.
شنیده ام که یهودی ها در انتخاب و تشخیص بهترین مکان ها با بهترین آب و هوا مهارت زیادی دارند.مثل منطقه یوسف آباد تهران که در تمام مدت سال در آن منطقه باد های خنکی می وزه.
جالب اینجاست که در اطراف شهر ما که نزدیک تهران هم هست یک قلعه مخروبه یونانی وجود دارد.
یعنی کلنی های مهاجر یونانی هم زمانی اینجا را برای اقامت انتخاب کرده اند.