استاد مثل همیشه به هدف زدید. باید دوباره اعتراف کنم که چنین سخنان بیدارکننده ای را هرگز از هیچ یک از این همه مدعیان دانشگاه رفته ی بیسواد و پرادعا نشنیده و نخواهم شنید.
مخصوصا درباره ی این جماعت ورزشکار که گمان کنم تمام جامعه دل پری از آنها داشته باشند! از بام تا شام زیر ابرو برداشتن فلان بازیکن و ناز کردن فلان مربی و شمردن صفرهای رقم قرارداد این تحفه های روزگار ....
انگار که همه ی مشکلات و گرفتاریهای مردم حل شده و حالا باید از سر شکم سیری وقت و عمر خود را که بالاترین نعمت خداوند است بابت چنین اراجیف و اباطیلی به باد دهند.
امیدوارم در فرصتی مناسب (مثلا در قالب یک یادداشت هواخوری) بیشتر و بیشتر به نقد این بساط خررنگ کن و فرصتسوز بپردازید که فرهنگ فقیر ما به شدت نیازمند روشنگریهای بنیانی است.