فریبا حاجی زاده
جمعه 15 اردیبهشت 1391 ساعت 9:01 PM
آن مقالات ترجمه ای بود از نوشته های مسلمانان دگراندیش غیرایرانی که در اولین نگاه مسلمانان را به عبور از داده های کلیشه ای دعوت میکرد.
من هم به شما پیشنهاد می کنم به سایر نوشته های ایشان هم توجه داشته باشید.
شنبه 16 اردیبهشت 1391 ساعت 00:16 AM
سلام
بنده هم ارتباطات بسیاری با جناب اترش داشتم و تا قبل از رفتن به سربازی و قطع شدن ارتباطاتم با او می توانم بگویم از دوستان بسیار صمیمی بنده بود و ما با هم بحث های فراوانی می کردیم که حقیقتا چیزهای زیادی از او آموختم.با همه انتقادها به او حتی از جانب استاد که منجر به رفتنش از وبلاگ حق و صبر شد همچنان جناب پورپیرار را استاد بزرگی می دانستند که حقایق بسیاری را برایش روشن کرده است.ولی خط فکری خودش را داشت و آنچه را که فکر میکرد حقیقت است مطرح میکرد.نمی خواهم از او دفاع کنم و کسی را محکوم!ولی این را می دانم اگر برخوردهای آنچنانی با او نمیشد شاید یک بنیان اندیش استثنایی از آب در می آمد.و در تایید حرف خانم حاجی زاده باید عرض کنم به مقالاتی که حرفی نو هر چند ممکن بود اشتباه هم باشد جهت ایجاد جرقه ای برای بحث بیشتر اهمیت میداد و ترجمه میکرد.
در آخر هم اعتراف میکنم برای بنده هنوز تنها گفت های استاد دارای اهمیت است و با عقل ناچیزم جور در می آید و مطالب و مدخل ها را بی رقیب و واقعیت میدانم که گذر زمان آن را به خوبی اثبات خواهد کرد.
آمون : اصل مطلب این عبارت است که اترش خان ما که توانسته بود اعتماد صد در صدی برخی ها را هم به دست بیاورد، خط فکری خودش را داشته، از وبلاگ حق و صبر هم رفته، در حالیکه هستند کسانی که ... . مطلب، رجوعی است به:
http://purpirar.blogsky.com/1391/02/15/post-1943/
و تبعیت از خط سوم موهوم.
شنبه 16 اردیبهشت 1391 ساعت 04:38 ب.ظ