با سلام
http://www.rasekhoon.net/article/show-81840.aspx
متن از لینک:
شویلر با استناد به نسخۀ معروف قرآن صنعاء در یمن و پژوهشهای گروه گرد رودیگر پوئین (Gerd Rubriger Puin) که با استفاده از روش کَربُنِ 14 این نسخه را بین سالهای 37 تا 71 ــ یعنی کمی بعد از مرگ عثمان ــ تاریخگذاری کردهاند، حدسهای ونزبرو را کنار میگذارد. با وجود این، به علت عدم انتشار علمی این نسخه، معلوم نیست تکههای متعدد این نسخة قرآن که تا به امروز قدیمیترین نسخهای است که کشف شده، تمام قرآن را دربرمیگیرد یا نه. از سوی دیگر میتوانیم از خودمان بپرسیم چرا با گذشت چند دهه از کشف مهم این قرآن، پوئین و همکارانش تنها چند مقالۀ کوتاه در این باره منتشر کردهاند (پوئین، 1985 و 1996؛ فون بوتمر و دیگران، 1999).[3]
روش محققان انتقادی را میتوان اینطور جمعبندی کرد: یک منبع کهن یا یک روایت و محتوایش را باید تا جایی قابل قبول شمرد که دلیلی ارزشمند و بیطرفانه برای ردش پیدا نشود. در مقابل این گرایش، مایکل کوک، نمایندۀ معروف روش کلانانتقادی، میگوید اگر هر آنچه را که دلایل مشخصی برای قبولشان نداریم رد کنیم، به احتمال زیاد بهخوبی موفق میشویم که به واقعیت تاریخی نزدیک شویم.
به علت عدم انتشار علمی این نسخه، معلوم نیست تکههای متعدد این نسخة قرآن که تا به امروز قدیمیترین نسخهای است که کشف شده، تمام قرآن را دربرمیگیرد یا نه!!