ستارگان دروغ و خیانت

ستارگان دروغ و خیانت

جمع آوری آراء ، نظرات ، مقالات و یادداشتهای پراکنده ناریا (آقای ناصر پورپیرار)
ستارگان دروغ و خیانت

ستارگان دروغ و خیانت

جمع آوری آراء ، نظرات ، مقالات و یادداشتهای پراکنده ناریا (آقای ناصر پورپیرار)

حکم شعر و شعر گفتن به تفصیل در قرآن

Alper Tabrizli

سه شنبه 12 مهر 1390 ساعت 5:40 PM
سلام استاد
همانطور که قبلا از شما اجازه گرفتم , قصد دارم تا یکی از سوالات را که در محفل بنیان اندیشان مطرح شده از شما بپرسم
بر روی این سوال بحث هایی کرده ایم اما به جواب نهایی و مقبول نرسیده ایم  اگر امکان دارد ما را راهنمایی کنید

"شکی نیست که (بر اساس آیات قرآن) پیروی از راه و رسم شاعران و راهنما قرار دادن اشعار و سخنان آنان، به شدت مذموم و مطرود در نزد خداوند است! حال آیا خود شعر گفتن هم امری مذموم و مطرود داست؟ خواندن شعر و یا گوش کردن به ترانه (شعر) چطور؟..."
http://www.facebook.com/groups/bonyanandish
پاسخ:
آقای آلپر. اگر به قرآن بازگردید، چند مطلب در باب تعیین تکلیف با شعر روشن می شود. اول این که بدون بحث و جدل می فهمیم که قوم عرب شعر را می شناخته  و آن را نه موجب افتخار که سراینده آن را در ردیف دیوانه قرار می داده و بارها پیامبر اسلام را با برداشت منفی شاعر و ساحر و دیوانه خوانده است. جالب این که خداوند در ایات قرآن اتهام شاعری پیامبر  را رد می کند. بدین ترتیب شعر و شاعری نزد قرآن و کافران و مومنان مذموم و خلاف مشهور، عرب به سرودن آن مفتخر نبوده است.  امروزه شعر  زیربنای مکتوبات و تالیفاتی است که یهودیان لج بازانه و به عنوان فصل مهمی از گفتارهای اجتماعی و علی رغم نظر قرآن، برای سرزمین های اسلامی دیوان های متعدد تدارک دیده اند و عجیب این که قرآن را هم به شعر درآورده اند! باید نسخه ای از این قرآن های منظوم را فراهم کنم و ببینم شاعر چه گونه از آیات پسین سوره شعرا عبور کرده است! ضمنا پاسخ به چند سئوال انتهایی کامنت شما به عهده و در صلاحیت فقها است که جز سفر به قم چاره دیگری ندارید.
چهارشنبه 13 مهر 1390 ساعت 07:08 ب.ظ
0 نظر