سلام استاد گرامی
فرمایش شما کاملا متین. «هُوَ الَّذِیَ أَنزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ آیَاتٌ مُّحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِینَ فی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاء الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاء تَأْوِیلِهِ وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَمَا یَذَّکَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الألْبَابِ ﴿۷﴾ »
می فرماید فتنه گران از متشابهات قرآن "یتبعون=پیروی می کنند" ولی راسخون در علم "یقولون=می گویند" به همه آیات ایمان داریم که از جانب پروردگارمان است. فرق "می گویند" با "پیروی می کنند" زمین تا آسمان است. بنابراین آیات متشابه در قرآن قابل پیروی نیستند. بنابراین قابل پیاده سازی در جامعه نیستند؛ زیرا غیر از خدا کسی آنها را نمی فهمد. اما واقعیتی که در جوامع مسلمان وجود دارد آیا همین است؟ جنایاتی اتفاق می افتد که زبان از گفتن آن شرم دارد و ذهن از یادآوری آن مشمئز می شود. ما طبق روشنگریهای حضرتعالی می دانیم که هیچکدام از آن اعمال فرموده قرآن نیست، اما آنها می گویند "ما طبق قرآن عمل می کنیم، دست قطع می کنیم، گردن می زنیم،...
استاد گرامی، نکته بسیار مهم این آیه همین است، همانطور که فرمودید قرآن بصراحت فهم متشابهات را برای ما غیر ممکن دانسته و عملگران به آنها را فتنه گر خوانده است.
اگر چه می دانیم بسیاری از آنچه در بین مسلمانان رواج دارد اصولا در قرآن وجود ندارد ولی این مانع از این نمی شود که مرز محکمات و متشابهات قرآن را ندانیم. حرف بنده همین بود و بس.